بهار دل دوستدار علی
بهار دل دوستدار علی / همیشه پر است از نگار علی
دلم زو نگار است و علم اسپرم / چنین واجب آید بهار علی
از امت سزای بزرگی و فخر / کسی نیست جز دوستدار علی
ازیراکز ابلیس ایمن شده است / دل شیعت اندر حصار علی
علی از تبار رسول است و نیست / مگر شیعت حق تبار علی
به صد سال اگر مدح گوید کسی / نگوید یکی از هزار علی
به مردی و علم و به زهد و سخا / بنازم بدین هر چهار علی
به روز هزاهز یکی کوه بود / شکیبا، دل بردبار علی
نبود اختیار علی سیم و زر / که دین بود و علم و اختیار علی
شریعت کجا یافت نصرت مگر / ز بازوی خنجر گزار علی؟
همیشه ز هر عیب پاکیزه بود / زبان و دو دست و ازار علی
به بدر و احد هم به خیبر نبود / مگر جستن حرب کار علی ...
دیوان ناصر خسرو/ قصاید/ شماره ٢٦٣
